کد مطلب:22301 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:39

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

تاثير منفي عقوبت دنيوي و خشم الهي كه باعث يأس از رحمت الهي مي گردد، چگونه قابل درمان و جبران است؟

خداوند نظام هستي را به گونه اي خلق و تدبير نموده است كه نسبت به نيك و بد كردار انسان واكنش و عكس العمل نشان مي دهد. اين اختصاص به آخرت ندارد؛ بلكه در همين دنيا نيز جاري است. البته بين پاداش و كيفر دنيوي و اخروي اعمال، تفاوت هاي زيادي وجود دارد. براي آگاهي بيشتر ر.ك: عدل الهي، شهيد مطهري. احساس خجلت شرمندگي در برابر خداوند نسبت به پيشينه هاي سوء خود از بهترين حالات روحي و معنوي و زمينه ساز توبه و جلب رحمت و عنايت پروردگار است. البته ضمن آن كه انسان همواره بايد از گذشته هاي سوء نگران و نسبت به آينده خود نيز بيمناك باشد در عين حال اين خوف و اندوه هرگز نبايد به گونه اي باشد كه انسان را مأيوس و نااميد سازد. چه اين خود يأس و نااميدي، گناهي كبيره و دامي ابليسي است. خداوند منان رحمتي بي پايان دارد و از همه بندگان گنهكار خود دعوت نموده است كه به او التجا نموده و به سوي رحمت بيكرانش دست نياز بگشايند و وعده داده است كه اگر توبه نموده و دست از زشتي ها بشويند همه گناهان را خواهد بخشيد و آنان را مشمول لطف و كرم بي منتهاي خود خواهد كرد. از امام باقر(ع) روايت است: «ليس من عبد مومن الا و في قلبه نوران نور خيفة و نور رجاء لو وزن هذا لم يزد علي هذا ولو وزن هذا لم يزد علي هذا؛ هيچ بنده مومني نيست جز آنكه در ضميرش دو نور تابان است:«نور خوف» نسبت به كرده هاي پيشين و فرجام پسين و «نور اميد» به فضل و رحمت پروردگار. كه اگر هر يك با ديگري سنجيده شود هيچ يك فزوني نخواهد يافت»، {V(وسائل، ج 2، ص 488)V}. بنابراين بايد با حفظ حالت التجا و تضرع دائمي در برابر خداوند اميد و رجا به عنايات واسعه خداي رحمان و بنده نواز را نيز در دل بالا بريد و رجا را همسان در دل جاي دهيد. زيرا غلبه خوف موجب يأس و غلبه رجا موجب جرئت بر گناه است ولي تساوي آن دو بهترين عامل بازدارنده از گناه وتشويق كننده به توبه و انجام عمل صالح مي باشد. براي مصونيت از آثار دنيايي خطا، مي توان با جبران آن به نيكي و پرداخت صدقه آرامش روحي خود را بازيافت و با اطمينان خاطر به زندگي خود ادامه داد.